Dla instruktorów
Instruktorzy używający w swej pracy wersji Advanced, mogą pełniej wytłumaczyć kursantom podstawy fizjologiczne spirometrii (manewru natężonego wydechu) dzięki możliwości:
- pokazania, jak w trakcie natężonego wydechu zmieniają się wielkości inne niż przepływ całkowity,
- wybrania regionu (oba płuca, jedno z płuc, jeden z płatów), którego dotyczą ww. zmienne oraz którego parametry można zmieniać (uwaga: wprowadzenie np. dwukrotnego wzrostu oporów [a dokładniej: odpowiedniego spadku światła] oskrzeli pośrednich w obu płucach, 3-krotnego w lewym płucu oraz 2-krotnego wzrostu w lewym górnym płacie oznacza, że we płatach prawego płuca opór wzrósł 2-krotnie, lewego dolnego — 6-krotnie, natomiast lewego górnego — 12-krotnie),
- pokazania, jak parametry wdechu i wydechu wpływają na wyniki badania.
Możliwe jest pokazanie w funkcji objętości następujących zmiennych:
numer zmiennej pokazywanej w danej symulacji podawany jest w ostatnim wierszu Tabeli wyników- wypływ całkowity — przepływ całkowity z układu oddechowego, taki jak „widzi” go spirometr.
- wypływ z płuc — przepływ z samych płuc. Wypływ całkowity jest równy sumie wypływu z płuc oraz wypływu powietrza z zapadających się oskrzeli.
- limitowanie — to wypływ całkowity, ale pokazany tylko wtedy, gdy oskrzela pośrednie są zapadnięte i występuje tzw. zjawisko samoograniczania się przepływu (tj. gdy bez względu na stopień natężenia wydechu, przepływ ograniczony jest do wartości zdeterminowanej przez objętość płuc w danej chwili); w czasie animacji, oskrzela pośrednie pokazane są w kolorze czerwonym podczas samoograniczania się przepływu.
- opór oskrzeli pośrednich — iloraz ciśnienia napędowego i wielkości przepływu, który to iloraz w „normalnych” warunkach równy jest oporowi (jednak tutaj termin „opór” jest terminem umownym, gdyż w przypadku zapadniętych oskrzeli przepływ nie zależy od ciśnienia napędowego z powodu ww. zjawiska samoograniczania się przepływu; np. studentom można pokazać, że „opór” dróg oddechowych danego płata zależy od tego, czy obturacja tego samego stopnia występuje lokalnie tylko w tym wybranym płacie czy ogólnie we wszystkich płatach).
- opór oskrzeli obwodowych — opór stawiany przepływowi powietrza przez oskrzela obwodowe.
- ciśnienie w klatce w klatce piersiowej.
Uwaga:
Generalnie, powyższe zmienne będą pokazywane dla tej części płuc(a), którą wybrano w Menu Płaty, jednak z następującymi wyjątkami:
- po wybraniu płata, przepływ całkowity i przepływ z płuc jest tym samym,
- w przypadku wybrania płata, ciśnienie w klatce oznacza ciśnienie między-opłucnowe w okolicach wybranego płata, w pozostałych przypadkach — średnie ciśnienie w klatce piersiowej.
Na przykład, jeśli wybrano lewe płuco, przepływ całkowity dotyczy tylko przepływu całkowitego do/z tego płuca, tj. przepływu do/z tego płuca i do/z jego oskrzeli pośrednich.
Możliwie jest manipulowanie następującymi czynnikami:
- głębokość wydechu,
- raptowność wydechu, tj. szybkość rozwijania maksymalnej siły przez mięśnie wydechowe (odpowiednia raptowność stanowi, razem z odpowiednią głębokością wydechu, warunek uznania wydechu za natężony),
- głębokość wdechu,
- kryterium końca wydechu, tj. wartości przepływu uznanej za wskaźnik końca wydechu natężonego (wg obecnych zaleceń ATS/ERS, poprawny wydech natężony powinien kończyć się nie wcześniej, niż wtedy gdy wartość przepływu spada poniżej 25mL/sek. — tę wartość przyjęto jako referencyjną, tj. 100%).
Uwaga:
Za pomocą suwaka można zmieniać pow. czynniki 6-krotnie (4 razy zmniejszyć lub zwiększyć), należy więc samodzielnie zachować umiar przy zmianie danego czynnika.
Na przykład, 4-krotne zwiększenie kryterium końca wydechu, tj. zakończenia wydechu, gdy przepływ jest równy 100mL/sek, jest jak najbardziej realne fizycznie (zdarza się podczas źle wykonanego badania), natomiast 4-krotny wzrost głębokości już natężonego wydechu jest niemożliwy (chyba że ktoś wspomaga się prasą hydrauliczną w zgniataniu klatki piersiowej).